Temel bilgiler

Yumuşak buğdayın birçok kullanım alanı vardır. Üç kategoriye ayrılabilir: ekmeklik buğday, buğday bisküvisi ve yemlik buğday. Her kategori kalitesine, yetiştirme koşullarına ve kullanımlarına göre yetiştirilen yüzlerce farklı çeşidi içerir.

• Tabaklarımızda:
  İster ekmek yapımında ister fırında bisküvi olsun, yumuşak buğday, bol miktarda karbonhidrat ve protein sağladığı için ekmek, bisküvi ve kek bileşiminde kullanılır. Yumuşak buğday, yüksek lif, nişasta ve protein içeriği nedeniyle beslenme dengemize katkıda bulunur. Lif yönünden zengin olan tahılların kabuğu, "yarı tam" veya "kepekli" ekmeklerin üretiminde kullanılmaktadır. E vitamini açısından zengin bir baharat yağı, tohumundan elde edilir. Buğday nişastası da birçok gıda ürününde kullanılmak üzere glikoza dönüştürülür.
• Hayvan yeminde:
  Yüksek enerji içeriğine sahip yem olarak buğday, kümes hayvanları, domuzlar, koyunlar ve sığırlar için yem bileşiminde kullanılır. Yumuşak buğday, tahılları düzleştirerek veya başka bileşiklere dahil edilerek, modifiye edilmemiş hayvanlara beslenebilir.
• Endüstride:
  Nişasta gıda işlemede yaygın olarak kullanılırken, aynı zamanda birçok günlük ürünün (kağıt, kozmetik, ilaç vb.) Üretiminde de kullanılmaktadır. Biyoyakıt (bitkisel yakıt) üretiminde de kullanılmaktadır.

Detaylı Açıklama

Buğday tohumu muamelesi çimlenmeyi ve fidelerin ortaya çıkmasını destekler (diğerleri arasında NutriSeed^® serilerimize bakın). Tahıllar, toprağın azot beslenme durumuna çok duyarlıdır. Bu nedenle buğday, genellikle önemli miktarda nitrojen kaynağı bırakan bir mahsulün ardışık rotasyonunda konumlanır. Uygun bir azotlu gübreleme tedarik planı oluşturmak gereklidir (ulusal yöntemlere bakın). Buğdayın nitrojen ihtiyacını, döngüsü boyunca olabildiğince yakından izlemek için, nitrojeni birkaç girdiye (genel olarak üç, doğru bir protein seviyesini korumak için ortalama 40 birim doz) ayırmanız önerilir. Buğdayın azotlu gübrelenmesi için üç kriter önemlidir: toplam doz, girdilerin bölünmesi ve kullanılan gübre türü.
İlk katkı genellikle "kardeşlenme" aşamasında yapılır ve çoğu bölgede kışın sonuna karşılık gelir. Kış sonunda Azot gereksinimi oldukça düşük olduğu için genellikle 40-60 kg N / ha ile sınırlıdır. İkinci kaynak, biyokütle üretimi ve nitrojen alımının en önemli olduğu aşama olan gövde uzamasından hemen önce konumlandırılmalıdır. "İkinci düğüm" ve "önyükleme" aşamaları arasında buğday, hektar başına günde 7 kg'a kadar azot emebilir. Bu, genellikle tahılın üretim amacıyla azotlu beslenmesine devam etmek ve protein içeriğini artırmak için son katkının yapıldığı zamandır. Yaklaşık 40 ila 80 birimlik bir katkı, tahılların protein içeriğini% 0,3 ila 0,5 oranında iyileştirir. İlkbaharda buğday, hektar başına günde 6 kg potasyum ve 1 kg fosfor toplayabilir. Bununla birlikte, buğdayın fosfor açısından orta derecede talep gördüğü mahsul rotasyonunda buğdayı takip etmesi haricinde, yumuşak buğday P ve K açısından çok talepkar kabul edilmemektedir.